Zaterdag 21 oktober 2023 Ranohira

Zaterdag 21 oktober 2023 Ranohira Isola N.P.

Na een heftige nacht, valt niet mee paar keer douchen midden in de nacht zonder stroom, gaan we redelijk geradbraakt ontbijten.

Ik ga voor een banaan en nog maar een loperamide tablet maar bespreek met Manu dat het tijd is voor andere aanpak.

We gaan vandaag naar Ranohira wat betekent anderhalf uur over de bumpy road en dan nog vier uur over “normale” wegen.

Over de hobbelige weg loopt iedereen om naar de zaterdagmarkt te gaan in het dorp. Daar wordt de rijst e.d. opgekocht door handelaren. De mensen zien er zo mooi en kleurrijk uit. Manu vertelt omdat de huisjes klein en donker zijn, met kleine raampjes die meestal dicht zitten om de warmte buiten te houden, men daarom ook kleurrijke kleding draagt dan wordt het wat lichter binnen.

De afmeting van deze huisjes vallen bij ons onder de noemer tiny houses alleen wonen ze er hier met 8 of meer familieleden in.

Je hoeft hier niet een architectenbureau in te schakelen of te denken aan bepaalde isolatiewaarden maar moet wel toestemming vragen aan de gemeenschap.

Je kunt dus niet zomaar bouwen wat je wilt.

Na de bumpy road en twee uur verder rijden komen we aan bij “de stad van de geit.”

Dat is het mooie hier in Madagaskar elk dorp/regio heeft zijn eigen specialiteiten uiteraard o.a. afhankelijk van de vruchtbaarheid van de grond. De ene regio heeft aluminium de andere heeft de grootste theeplantage, andere vruchten, rijst, zijde, raffia, papier e.d.

Deze regio staat bekend om het hoeden van geiten. We zagen in een taxibusje, waar allemaal mensen in zaten, ook drie geiten achterin zitten. Grappig.

Maar nu eerst naar de pharmacie. We slaan sterkere loperamide tabletten in, ORS zakjes en coal tabletten. Als Ben en Manu aan hun lunch beginnen neem ik gelijk wat tabletten en mix een zakje ORS met anderhalve liter water. Fingers crossed. Hoe ik hier aan ben gekomen weet ik niet. Het kan een aanvalletje zijn van m’n colitis want ik heb exact hetzelfde gegeten (meer dan de helft minder uiteraard) en gedronken (zelfde hoeveelheid) als Ben.

Het landschap verandert van hoge bergen naar droge rotsformaties waar de steppen zich uitstrekken tot aan de horizon. Hier leeft meer dan de helft van de 10 miljoen zebu’s die Madagaskar rijk is. De hoeders steken het dorre gras in brand zodat er dadelijk, het regenseizoen begint in november, weer nieuw gras kan groeien voor hun zebu’s.

We komen uit bij een prachtig eco lodge bungalowcomplex Isalo Ranch gelegen aan het Isalo Massief. Het heeft een groot zwembad, gezellig restaurant leuke ruime bungalow en een tuin waar je je ogen uitkijkt. Allemaal verschillende bomen en planten waar overal bordjes bij staan met de namen erop. Kleurrijke bloemen een complete kruidentuin met namen erbij, een moestuin met sla, tomaten e.d. werkelijk prachtig.

Isalo wordt ook wel het Colorado van Madagaskar genoemd en we zien wel waarom.

We relaxen wat op het terras van het restaurant en gaan om zeven uur dineren. Uiteraard Ben weer een drie gangen menu en ik een bol rijst.

Morgen naar het Isalo Nationaal Park.