Zondag 15 oktober 2023 Antsirabe

Zondag 15 oktober Antsirabe

Antsirabe is de derde grootste stad van Madagascar en werd aan het eind van de 19de eeuw gesticht door een Noorse missionaris. Hij liet hier een badhuis bouwen bij de thermale waterbronnen en het kuuroord werd ontzettend populair onder de Europese kolonisten. De thermale baden zijn nog steeds in gebruik en als toerist kun je zelfs een nachtje blijven slapen in het mondaine Hotel des Thermes, het meest luxe hotel van de stad. Daar ga je ons niet blij mee maken.

We hadden gedacht om een fiets te huren om zo de omgeving te verkennen. Maar toen we gisteren aankwamen en we zagen de enorme drukte van pousse pousse, auto’s en busjes en ook de enorme heuvels waarbij zelfs de Madagaskische bevolking van hun fiets afstapte en er naast ging lopen waren we gelijk genezen.

Ik vind het zonder m’n Stella al een dingetje maar met heuvels is het voor mij sowieso een no go!

Manu had gisteren ook allerlei voorstellen gedaan om b.v. een klein atelier te bezoeken waar een man van afval autootjes en fietsjes maakt. Een atelier waar men laat zien hoe je van een hoorn van een zebu een lepeltje maakt. Of naar een atelier waar ze kostbare stenen verwerken tot beeldjes en sieraden.

We hebben deze dingen al zo vaak bezocht en elke keer als we er waren dachten we “wat doen we hier”?!

Dus deze keer echt voet bij stuk gehouden en besloten dit niet te gaan doen.

Na het ontbijt lopen we de stad in en worden we driehonderd keer aangesproken door de fiets riksja’s. We hebben gisteren de hele dag in de auto gezeten dus een stukje lopen is niet verkeerd. We zijn de enige twee witten in dit gedeelte van de stad en zijn bijna een attractie.

We bekijken het oude koloniale treinstation (treinen rijden hier niet meer) en het stadhuis. Het is zondag, dus erg druk overal. Ook de mannen van de echte pousse pousse (loop riksja’s) spreken ons aan. Dat gaan we sowieso niet doen. Moet je voorstellen twee witte rijke europeanen relaxed achterin een omgekeerde kruiwagen, terwijl je chauffeur de longen uit zijn lijf loopt. Dan voel je toch helemaal een slavendrijver alleen ontbreekt de zweep nog. Verschrikkelijk!

We lopen terug naar de bungalow en terwijl Ben gaat uitzoeken waar we eind van de dag lekker kunnen eten hipt iets over het gras. Twee vette hazen die hier rustig het gras en bloemen aan het verorberen zijn. We gaan de lunch overslaan (hebben ook laat en uitgebreid ontbeten) en gaan eten bij een pizzaria, de nummer twee van beste restaurants van de stad.

En het moet gezegd het was echt een lekkere pizza met een dunne bodem.

Ik pak de restanten van mijn pizza in servetten want ik zie diverse honden die wel een stukje zouden lusten.

Al snel vind ik onderweg een hond die op zoek is naar eten maar durft niet naar me toe te komen. Ik gooi een stuk pizza naar hem die hij gelijk verorberd. De rest van de pizza leg ik weg en loop weg bij hem. Kijk nog even achterom maar hij heeft alles gevonden.

We gaan lekker buiten bij de bungalow zitten en uurtje laten gaan we naar het restaurant waar we een lekkere fles wijn bestellen. Pakken wat je pakken kan want je weet niet wat de rest van de vakantie gaat brengen aan wijn.

Wat gebrande nootjes erbij en we “lijden weer niks”.

De ober zal wel gedacht hebben wat een alcoholisten zijn dit. Wel drank geen eten!

Zo ver zat hij er niet naast[e-1f602][e-1f92a].

Om het nog erger te maken bestellen we er na nog twee espresso’s.

Het is een super accommodatie met heel net en leuk personeel, goede locatie, goed ontbijt alleen voor Ben had het diner wat beter gekund. Je kan niet alles hebben.

Morgen naar Ranomafana.