07 december Murchison Falls

07 december Murchison Falls National Park

Kort maar goed geslapen zijn we om 07.00 uur gaan ontbijten. Onze gids zou om 08.00 uur komen maar om 07.45 uur was hij er al ....... Peter Beense maar dan zwart.
Wat een pracht vent! Bijna alle mannen hier zijn klein, slank en rank. Misschien sommige een buikje als ze een goede baan hebben maar wij hebben Moses!
Als hij zijn Toyota Landcruiser instapt shaked alles heen en weer. Ben is er echt een kleine jongen bij.

Maar hij regelt alles voor je en je kan alles hem alles vragen. Hij is onze chauffeur, gids, ranger en sjacheraar. Ik denk dat hij alles voor je doet zolang hij maar niet hoeft te lopen!
We rijden van Entebbe richting Murchison Falls NP via de hoofdstad Kampala. Wat een gekkenhuis is het daar! Overal marktkraampjes met eten, kleding, gerst, vlees (lekker hangend in de zon!) en fruit. Kinderen zitten bij hun moeder tussen de goederen of als ze babies zijn ingebakend tegen de borst of rug.
Grootste bron van inkomsten hier is agrarische produkten.

Bijna iedereen rijdt hier op een brommer, meestal met z’n drieën of volgeladen met hout (die aan elke kant 1 meter uitsteekt) of bv een koelkast. Het is hier niet betalen om een auto te hebben (liter benzine 1,00 euro) en het is zo druk in Kampala dat als je 40 km moet rijden je er minimaal 4 uur over doet. Wij rijden dan ook om de stad heen (wat ook wel even duurt)
Moses regelt voor ons (en hemzelf) geroosterde bananen met schil. Vreemd genoeg smaakt het goed al zijn ze gloeiend heet. Het is goed voor je maag zegt hij als je malariatabletten moet slikken. Af en toe verschijnt er zo’n dikke bolle wangen gezichtje tegen de ruit maar Moses wimpelt ze resoluut af. Blij dat we zelf niet door die massa hoeven te lopen maar wel leuk om zo te zien. Het is dan wel een zooitje maar de meeste (zeker de vrouwen) zien er netjes, kleurrijk en verzorgd uit.
Moses neemt nog 15 ananassen mee voor de lodge waar we naar toe gaan. Iedereen rent heen en weer om het fruit achter in de jeep te leggen. Maar voor ze te betalen waggelt hij naar het fruit om te kijken of het vers genoeg is.

We verlaten Kampala en rijden dwars door het groene landschap van centraal Uganda naar Ziwa Rhino Sanctuary. Toen de burgeroorlog uitbrak in 1971 met aan het bewind Idi Amin zijn de witte neushoorns verplaatst naar Rwanda omdat deze bijna waren uitgestorven. In 1983 zijn de resterende witte neushoorns teruggebracht en is men dit opvangtehuis begonnen. Ze leven in het wild en worden goed “beschermd” door de rangers. In tegenstelling tot de zwarte zijn de witte niet zo agressief.
We hebben daar met een ranger een wandeling gemaakt en kwamen bij een neushoorn met haar kalf. Prachtig dat je er zo dichtbij kan komen (als je stil bent). Verder nog wat antilopen en vogels gezien. Na de lunch rijden we verder naar Karuma Falls en we komen via een brug over de Nijl die zich met veel geweld door de rotsen perst. We passeren Murchison Falls NP en zien al een paar olifanten en giraffe’s en komen aan bij onze eindbestemming Fort Murchison. Prachtige lodge met aparte huisje die vroeger fungeerden als fort. Boven bevind zich een dakterras waar je in de verte de Blue Mountains van DR Congo ziet terwijl je de zon zakken ziet zakken in de Nijl. Alles perfect behalve de wijn!

Morgen blijven we nog hier.