Dinsdag 17 oktober Ranomafana

Dinsdag 17 oktober 2023 Ranomafa.

Het redelijk onvriendelijke meisje had gisteren gezegd dat je van 07.00 tot 09.00 kon ontbijten maar wij zagen er mensen al om 06.15 uur in het restaurant zitten. Wij gaan dus ook maar.

Om 07.15 uur rijden we naar het Nationaal Park dat door zijn unieke flora en fauna vermeld staat op de werelderfgoedlijst lijst van UNESCO. Het park omvat 416 km2 aan regenwoud en en strekt zich uit van de bergen tot in de vallei en ligt op een hoogte tot 1400 meter.

Je bepaalt hoelang je wilt wandelen en daar betaal je dan de gids voor.

Ik had al van de voren gekeken welke wandelingen je kon doen. Er stond er één bij die redelijk vlak zou zijn. Prima dat is iets voor ons. Ik heb zo’n hekel aan klimmen. Daar aangekomen blijkt er helemaal geen wandeling te zijn zonder klimmen het is allemaal omhoog en omlaag. Die auteur moeten ze ook van internet halen.

Een gespierde spijker genaamd Celestine gaat onze gids zijn voor 4 uur. Hij heeft een spotter bij zich (ook al zo’n kleine kreukel) die vooruit loopt om de lemuren en andere interessante flora en fauna te ontdekken die hij dan telefonisch door geeft aan Celestine.

We krijgen uitleg over bepaalde bladeren waar je jezelf mee kunt inwrijven tegen mosquitoes. Ook gebruikten de originele bewoners tijdens Covid speciale kruiden.

Al snel wordt de eerste lemur gespot, de greater bamboon lemur. Volgens de gids een speciale omdat deze met uitsterven wordt bedreigd. Er zouden er bijna geen meer in het park leven.

Verder zien we mooie kleurde vogels (waarvan ik de namen nog moet opzoeken) oranje kikkertjes (Gouden Mantella)ter grootte van de top van je vinger, kameleons en prachtige gekko’s die echt lijken weg vallen tussen de blaadjes.

Vervolgens vinden “wij” de golden bamboo lemur inclusief baby en een uurtje later de red fronted head brown lemur in een groep even eens met kleintjes.

Na zo’n drie en een half glibberen, klimmen en klauteren vinden “we” nog de laatste lemur van de dag de red bellied lemur.

Alvorens we de laatste klim omhoog maken zien we nog een girafkever en een smaragdkever groen metalic die als hij vliegt prachtige kleuren heeft.

Buiten adem komen we moe maar voldaan boven en bedanken we de gids en spotter met een fooi en gaan samen met Manu na 4 uur bikkelen weer terug naar het hotel.

“Wat willen jullie straks doen”? vraagt Manu. Nou wat dacht je van douchen en wat relaxen?

We gaan op zijn aanraden gaan lunchen bij een restaurant 500 meter verder op wat erg goed bevallen is. Om 14.30 zouden we naar het arboretum gaan maar het kwam met bakken naar beneden. Dat gaat niet lukken dan.

Toen het rond 15.30 uur weer droog was zijn we samen het dorp ingelopen waar het weer een drukte van jewelste was. Iedereen staat in en uit te laden en op het betreffende busje stond “bouwbedrijf [e-38] renovatiewerken algemene aannemingen”. Prachtig die geïmporteerde wagens uit Europa. Ook oude Renaults vier rijden hier.

Na alle bekijks weer te hebben gehad en de gezellige mooie kindjes die naar je zwaaien gaan we voor een borrel en diner in het hotel.

De man die daar werkt, Emmanuël eind 20, vertelt dat hij via internet leert beter Engels te spreken en ook nog Duits wilt leren. Hij is geïnspireerd geraakt door Jack Ma oprichter Ali Baba die zegt dat je alles kan worden als je maar wilt.

Hij werkt nu 7 jaar hier en werkt 7 dagen per week voor € 80,- in de maand. Hij wil graag chauffeur worden net als Manu. Leuke en vriendelijke gast en ik hoop dat het hem allemaal gaat lukken; ambitie genoeg in ieder geval.

Morgen gaan we naar Ambalavao.