Donderdag 15 september Salento

Donderdag 15 septemberSalento

Om 07.00 uur ontbijten en op tijd naar de Willy’s op het plein. Bleken ze i.v.m. een feestdag ergens anders te staan. Wij zoeken op mapsme bleek het in de straat van ons hotel te zijn. Dat kun je als je het hotel verlaat niet zien omdat de straatjes zo steil zijn.

Weer met veertienen erin en erop en half uur later beginnen we aan de route langs de rivier. Het is een totaal andere route er zitten ook vlakke stukken in en je gaat over gammele bruggetjes die een paar planken missen.

Vanaf de eerste pas loopt er een hond mee. Een kruising tussen een grote teckel en een basset, laten we hem Fikkie noemen.

Het is een leuke pittige route met uitdagingen want soms is er een bruggetje afgesloten en moet je klauteren over rotsen, door het water en over bamboe stokken lopen om over steken.

Er volgen pittige klimpartijen waar het erg glad is. Als je staat uit te rusten komt je altijd weer iemand tegen, meestal jonge Nederlanders. Even een praatje en weer door. Dan kom je na uren bij de kruising waar je links de route vervolgt of rechtsaf nog 1 kilometer naar de kolibries. Dat was eigenlijk het doel vandaag. De finca met de kolibries.

En hoe lang kan een kilometer zijn …… lang als die alleen maar omhoog gaat en je geen 20 meer bent.

Maar gehaald, genoten van een bak koffie, de vele kolibries en wie denk je dat er ook boven is Fikkie.

Mentale en fysieke accu weer op geladen en we gaan op de weg terug. Glibberig naar beneden, van steen naar steen door het water en dan volgt er nog een hele pittige klim.

Zeven uur onderweg vervolgen eindelijk de route naar beneden samen met Fikkie en een uur later zitten we aan het zuurverdiende biertje.

Terug met de Willy’s en warm douchen want we voelen elke spier in ons lichaam.

Uur later trachten we omhoog te lopen naar het restaurant waar ze de lekkerste trout (forel) van Salento hebben. En wat blijkt ze hebben ook nog witte wijn! Top tent.

Eten was heerlijk. Hebben alleen geen koffie maar daar hebben we al een lekker tentje voor gevonden. Strompelend verder naar boven waar we één van die jonge gasten van de wandeling tegenkomen. “En spierpijn?” vraagt hij jazeker hij ook wat zei hij. Lachen.

Nog een lekker bakkie met tiramisu erbij en dan gaan we voor een goede pit.

Morgen kunnen we uitrusten want dan gaan we met de bus naar Medellin.