Woensdag 14 september Salento

Woensdag 14 septemberSalento

Na het ontbijt gaan we naar het centrale plein in Salento waar we gisterenavond al kaartjes hebben gekocht voor de Willy’s.

De Willy’s zijn jeeps die je naar Valle de Cocora brengen. Je kan achterin goed met 3 personen naast elkaar zitten en 3 er tegenover. Ben wilde achterop staan omdat hij moeilijk in de jeep past. Maar het is natuurlijk handel dus ze proppen 8 mensen achterin, 3 voorin en maximaal 3 achterop. Hoezo “safety first” of Coronaproof?

Het is maar een klein half uurtje naar beneden rijden dus dat gaat wel goed komen. In het begin van de vallei is het nog toeristisch met kraampjes en zo.

Er zijn twee routes de korte (uur of 3 wandelen) en de lange van een uur of 6.

We beginnen met de korte die kan je altijd verlengen naar de lange. De eerste stap die ik omhoog zet denk ik nog het zal toch niet de hele weg naar boven alleen maar klimmen zijn? En ja hoor er is geen vlakke pas meer geweest. Het gaat 4,5 kilometer omhoog en is alleen maar klimmen.

Onderweg heb je 2 uitkijkpunten en daar komt, niet alleen ik, iedereen hijgend boven.

Een Turks jong stel uit Istanbul zit ook bij te komen en we maken een praatje over Turkije en Nederland. Ze gaan binnenkort naar Amsterdam en dan gaat het natuurlijk over drugs. Daar kan het allemaal lacht hij wat eigenlijk niet moet kunnen want ik ben strafadvocaat vertelt hij. Een Argentijns stel mengt zich ook in het gesprek want zij heeft familie in Nederland wonen. Even een gezellig praatje terwijl iedereen op adem zit te komen.

Ben maakt nog een paar foto’s van het Turkse stel met de prachtige waspalmen op de achtergrond. Het uitzicht is ook echt spectaculair. De was of waxpalmen zijn zo immens hoog zo’n 60 meter en dan met de wolken erbij krijg je ook een magnifiek plaatje.

Dan roept het Argentijnse vrouwtje kijk een condor. Geweldig die stond nog op Ben z’n bucketlist. Voor we er erg in hebben is hij op 2 of 3 meter afstand. Wat een indrukwekkende vogel met een witte halsband en witte veren aan de bovenzijde van zijn vleugels. Hij heeft spanwijdte van 3,30 meter. Nou dat was dat klimmen wel weer waard.

We klimmen weer verder en bij het tweede uitkijkpunt staat die Turkse advocaat doodleuk een joint te roken. Moet niet gekker worden. Ik moet niet aan roken denken ben blij dat ik nog lucht heb.

We nuttigen wat water en cake en gaan weer verder naar boven. Na weer een uur geklommen te hebben besluiten we terug te gaan omdat het nu zo vochtig is omdat er zoveel lage wolken hangen en je geen uitzicht meer gaat hebben.

Naar beneden is voor mij appeltje eitje maar Ben vind dalen vervelend. Met drie kwartier zijn we weer beneden en gaan voor een welverdiend (na kleine 4 uur actie) biertje.

We willen morgen de andere (langste) route gaan doen maar dan langs de andere kant starten.

We gaan terug naar de Willy’s die ons in het centrum afzetten, frissen ons op en gaan naar een eettent die een overheerlijke tonijn sandwich zou hebben. Nou dat was die dan ook! Wel met een biertje erbij want ook hier kennen ze geen wijn?!

We rusten nog wat in het hotel en lopen ‘s avonds langs de gezellige winkeltjes en gaan bij het Argentijnse restaurant zitten want die hebben altijd lekkere rode wijn.

Ben neemt nog iets te eten erbij. En een paar wijntjes verder lopen we moe maar voldaan terug naar het hotel.

Morgen weer actief dagje in Salento.