Zondag 04 september Leticia

Zondag 04 septemberLeticia.

Vanochtend met een taxi naar luchthaven Bogotá. Het is vandaag zondag en op feest- en zondagen zetten ze de hele stad en snelweg (één kant) af dan kan iedereen fietsen en hardlopen. Grappig om te zien.

Het is een half uur rijden zeker hoe onze chauffeur rijdt; links rechts inhalend verwijderingsvlakken negerend.

We hadden gisterenavond al online ingecheckt en konden nu zelf op de luchthaven ons bagagelabel voor de koffer/rugzak printen; goed geregeld hier.

Uurtje wachten en we vliegen in twee uur naar Leticia.

De warmte komt je tegemoet zodra je het vliegtuig verlaat en het doet denken aan een sauna. Maar je bent ook in het regenwoud.

We zien onze gids al met een bordje met onze namen erop staan. Eerst nog even 70.000 pesos (€ 15) belasting betalen anders mag je Leticia niet in.

Onze gids is een vriendelijke Francaise genaamd Esze van een jaar of 32 die nu 6 jaar in Colombia woont. Ze regelt een taxi en vertrekken naar het centrum van Leticia.

Vanaf een bepaald punt kun je alleen maar lopend (ook nog zo’n 20 minuten) verder. Je betaalt iemand die je tas draagt en we gaan naar de “haven” waar vissersbootjes klaar liggen om je naar je hotel te brengen.

Daar ingeladen (valt ook niet mee om op zo’ bootje te stappen want alles wiebelt mee) en nog zo’n kwartiertje varen om het hotel te bereiken. Daar staat Felix (beheerder) en Julian (hulpje jaar of 16)klaar om je te helpen met uitstappen. Een hele onderneming maar het drijvende hotel ziet er prachtig uit.Op de palen zitten verschillende soorten ijsvogels. Alles van hout en alles zelf gemaakt. We hebben zelf een apart huisje wat er top uit ziet. Grote douche, apart toilet en bed voorzien van klamboe. Niks te klagen. Eerst douchen en dan gaan we lunchen.

Na de lunch vertrekken we met onze gids naar het dorpje; weer in het bootje dan 2 meter varen en dan omhoog lopen en dan kom je in het dorp. Julian gaat ook mee om te helpen en het is ook het dorp waar hij woont of vandaan komt. Het is een gemoedelijk dorp waar kinderen volop spelen en vrouwen bezig zijn met het eten en mannen die liggen in hun hangmat. Maar het is ook zondag natuurlijk.

Het is zo’n drie kwartier lopen en Esze vertelt volop over het dorp, de bevolking, de stammen e.d. Ze woont zelf ook in Leticia (heeft 35.000 inwoners) en heeft daarvoor in Bogotá gewoond.

We komen aan in het centrum van Leticia waar we gaan wachten dat de parkieten “naar bed” gaan. Je weet nietwat je meemaakt. Eerst een paar honderd maar dan volgen er tienduizenden met een oorverdovend lawaai. Het duurt een half uur en er is zoveel herrie dat je elkaar niet meer kan verstaan. Erg indrukwekkend.

We gaan verder met de tuktuk naar de haven waar Felix en Julian ons al staan op te wachten met het bootje.

We nemen afscheid van Esze die we morgenochtend weer gaan zien in de haven voor een volgende trip.

Met Felix en Julian varen we terug naar het hotel maar het is erg moeilijk aan het worden want het is het droge seizoen en er staat steeds minder water. Het is al een verschil met gisteren. Maar we hebben het gehaald.

Weer eerst douchen, het is zo vochtig en drukkend weer, dan gaan we eten. Felix vertelt dat om 21.00 uur alle electriciteit stopt.

Dus op tijd naar “ons” huisje nu we nog licht hebben. We hebben in ieder geval onze zaklampen bij ons als we ‘s nachts naar het toilet moeten.

Het was een enerverende dag, morgen gaan we naar Peru.