Vrijdag 09 september Villavieja Tatacoa S Augustin

Vrijdag 09 septemberTatacoa en San Augustin

Toch nog redelijk geslapen ondanks de warmte. Had gedacht dat het in een woestijn zou afkoelen’s nachts maar dat is hooguit een paar graden.

Het is vandaag bewolkt en er staat een windje dus dat scheelt gelijk qua warmte.

Terwijl we zitten te ontbijten arriveert er een schoolklas met 30 kinderen en 6 leraren. Gedaan met de rust. Maar de kinderen zijn super goed “afgericht” en luisteren naar alles wat de juf zegt. Eén van de leraren komt naar ons toe en vraagt ons het hemd van het lijf. De kinderen vinden ons ook interessant en komen allemaal bij ons staan. Eén jongen zegt dat hij Engels kan en zegt “hola I am Miquel and I’m 11 years old”. Voor we het weten zijn we één of andere attractie geworden en komen ze allemaal langs. Erg grappig. Ze gaan vertrekken en gaan ook de woestijn in.

We vertrekken lopend met Carlos, onze vertaler, naar de woestijn waar we de lokale gids ontmoeten. Het panoramische uitzicht is prachtig. Het is een soort maanlandschap en door de rode tinten geeft het de omgeving een mysterieus zicht.

De gids vertelt alles over de struiken, waar zich water onder bevindt (mocht je verdwalen in een woestijn) de cactussen met daarop de bloemen die de vogels eten en niet voor mensen geschikt is.

Vertelt alles over de vogels die we zien en krijg een boekje waar ze allemaal instaan en die hij aanwijst zoals de kolibrie, bermbuizerd, aplomado valk, tropische spotlijster, de geelkop caracara, de fel gekleurde parkieten, de geel gekleurde safraanvink en felrode vliegenvanger. De geiten die daar lopen eten van dezelfde bomen met doornen als de giraffen in Afrika.

Als het avond wordt komen de schorpioenen, de vossen en miereneters uit hun holen.

Onderweg komen we de klas tegen en willen ze een high five.

Het was een leerzame excursie en na een paar uur lopen we weer terug naar de camping waar we de gidsen nog uitnodigen voor een drankje.

We praten nog wat over de problemen in de wereld, bedanken ze en nemen afscheid en gaan WEER douchen.Het is rond de 37 graden.

Anderhalf uur later arriveert René hij is onze chauffeur die ons naar San Augustin brengt. Dat is zo’n 5,5 uur rijden.

Het is een hele aardige man van een jaar 45 die heel langzaam en duidelijk Spaans spreekt zodat we hem redelijk goed begrijpen. Hij legt alles net zo lang uit (met handen) dat we het begrijpen. Hij wijst de mooie stuwmeren aan, vertelt over de provincies, vertelt over zijn passie voor voetbal kent alle clubs, uiteraard ook Ajax, en heeft zelf ook lang gevoetbald.

Als we vragen naar zijn kinderen vertelt hij dat hij 4 zonen heeft van 21, 19, 10 en 8. Allemaal van verschillende mama’s. Echte Zuid Amerikaan. Hij werkt heel veel en maakt hele lange dagen. Dat moet ook wel want hij moet bij elke vrouw alimentatie betalen. Doe je dat niet wordt je gearresteerd.

We stoppen onderweg voor koffie en hebben het over eten. Want daar kunnen ze hier iets van. Twee keer per dag warm en heeeeel veel. Je krijgt meestal een plato. Dat betekent volle bak soep en een groot vol bord met rijst, vlees, kip, bonen, frites en sla. En heel vaak is het gefrituurd. ‘s Morgens krijg je bijna altijd naast je eieren gebakken maiskoekjes. Het is niet voor niks dat de vrouwen hier zo aan de maat zijn.Vanaf een jaar of twintig hebben ze hier al een flinke buik met flinke rollen. Zelfs bij de schoolkinderen van vanochtend zaten er al een aantal bij die te dik waren. Ik voel me hier wel weer slank!

Na een ruime 6 uur rijden komen we aan in San Augustin. René had al gebeld met het hotel en de keuken was dicht, maar we konden even langs een pizza restaurant en vragen of ze die bij het hotel willen afgeven. Zo gezegd zo gedaan. Ook één voor hem besteld die hij thuis ging opeten.

We bedanken René voor het veilig afzetten en regelen van eten.

Het hotel zag er in het donker al heel gezellig uit. Spullen op de ruime kamer en naar het restaurant waar de pizza’s werden afgeleverd. Gelijk drie honden erom heen die je vragend aankijken. Ze worden wel weggestuurd maar komen toch terug. Gewoon negeren. Ik geef ze nog een stuk korst van de pizza.

Het was een lange dag maar wel gezellig. We gaan voor een goede pit wat wel zal lukken want het is nu maar 18 graden.

Morgen naar archeologisch park San Augustin.