Zaterdag 10 september San Augustin

Zaterdag 10 september San Augustin

Vanochtend voor het eerst laat ontbeten om 08.00 uur. Er loopt hier een haan met een verkeerd horloge om want hij begint om 03.45 uur en stopt rond 09.30 uur.

De hacienda is werkelijk prachtig, een grote tuin met zoveel verschillende soorten fel gekleurde bloemen, overal leuke zitjes en uiteraard 4 honden.

Er lopen zwarte ibissen in de tuin, kippen en er vliegen hier diverse mooi gekleurde vogels en kolibries. Wederom hele lieve mensen die hier wonen.

We vertrekken om 10.00 uur met een taxi naar het (volgens de site wereldberoemde) archeologisch park San Augustin. Dit park staat op de UNESCO werelderfgoedlijst.

Het park ligt in de jungle en is één van de best bewaarde ruïnes van de pre-Columbiaanse cultuur.

Tussen 1.000 voor Christus tot en met 1500 na Christus leefde de “San Agustín-indianen” in het gebied waar het archeologische park gevestigd is. Het park bestaat uit een indrukwekkende beeldengroep van meer dan 500 beelden. Het is niet bekend hoe de beschaving aan zijn einde is gekomen welke al voor de komst van de Spanjaarden ophield te bestaan.

Hedendaags hangt er nog steeds veel mystiek rondom het archeologische park omdat het één van de grootste standbeeld verzamelingen ter wereld herbergt met sommige beelden van wel 7 meter hoog.

Je begint in een museum en vervolgt dan je weg door de jungle waar alle beelden staan opgesteld. Het is een prachtig park mede gezien de natuur en de opzet ervan.

Na 30 beelden kijken we meer naar de flora en fauna dan naar de beelden. Cultuurbarbaren!!

Het is een mooie wandeling van zo’n drie uur waar het continu op en af gaat.

Helemaal aan de top gekomen (ik was kapot ik ben niet van het klimmen) heb je een prachtig uitzicht. Het is jammer dat het weer begint te regenen. Maar het is hier niet voor niks zo mooi groen.

Het was een mooie wandeling maar het komt nu met bakken naar beneden en we gaan met taxi naar centrum van San Augustin om te lunchen.

Vragen aan de jonge taxi chauffeur om ons bij een lekker restaurant af te zetten. Het ziet er gezellig uit maar het regent gewoon binnen.

Ben nam weer een dagschotel en ik een salade die niet te nassen was door de zure dressing die erover zat. Maar we lijden hier niks qua eten.

Uur later besloten om terug te lopen naar de finca. Wat een spijt alles was klimmen. Maar ja een uur later en flinke strakke kuiten (het enige wat niet strakker hoeft te worden aan m’n lichaam) komen we aan en maken nog een rondje door de tuin. Douchen kan maar even want we hebben alleen koud water.

‘s Avonds eten we in het hotel en je krijgt zoveel kip dat ik alles klein heb gesneden en buiten aan de honden heb gevoerd.

Het was een mooie dag jammer dat het zoveel regende.

Morgen met de bus naar Popayan.