15 december 2018 Kisoro
Blijf op de hoogte en volg Maaike
15 December 2018 | Oeganda, Kisoro
15 december 2018 Kisoro
We werden vanochtend wakker van de grumpy old men die bij onze tent waren. Aangezien het nog donker is kan je niet zien hoeveel het er zijn en nu naar buiten gaan lijkt ons geen goed plan.
Om 07.00 uur, een uurtje later, klinken de hippo geluiden verder weg en kunnen we naar de eet safaritent voor het ontbijt. Daar staan de jongens allemaal met bezems dicht bij het water want er is een moeder hippo met een kalf.
We zijn de laatste gasten dus dollen we nog wat met de jongens. Eén van de jongens is in opleiding en die hadden we de dagen ervoor een paar woorden Nederlands geleerd.
Er was een jong Nederlands stel (de eerste Nederlanders die we hier zien) en daar heeft hij het bij uitgeprobeerd. Geweldig effect vertelde hij, “eet smakelijk” “ goedemorgen”.
We gaven ze allemaal een hand en bedankten ze voor de gastvrijheid en gingen en route naar het Kisorodistrict.
Via een slingerende weg door de imposante heuvels zie je prachtige vergezichten van Oost-Afrikaanse dorpjes. Lachende en spelende kinderen die zich bezig kunnen houden met een fietsband en een stok. Of touwtje springen gemaakt van papyrus. Je kijkt je ogen uit bij de dorpjes.
Eigenlijk zouden alle Nederlandse kinderen, en wellicht ook de volwassenen, een week verplicht naar Uganda moeten en “mee draaien” met een gewoon gezin.
Ook is de sportschool niet meer nodig. Geen zwabberarmen of putten in de billen voor de vrouwen door het zware werk op het land en het dragen van 20 liter met water gevulde jerrycans en op je hoofd brandhout van 2 meter lang wat je met je één arm vast houdt. Of voor de mannen 90 kilo bananen op je fiets leggen en die de heuvels op duwen om vervolgens te proberen als je de heuvel afgaat niet je fiets mét bananen in één keer kwijt te raken. Zelfs kinderen van ca. 4 jaar oud lopen met een watermeloen op hun hoofd op blote voeten! We zouden het nog geen dag volhouden. Echt respect voor deze mensen.
We rijden verder door een schitterende groene omgeving naar het in het uiterste zuidwesten van Uganda gelegen Kisoro. We passeren een bergpas waar je uitzicht hebt op de vulkanen van het Virungagebergte, gelegen in zowel Rwanda, DR Congo als Uganda. Onderweg stoppen we weer bij kraampjes om watermeloenen en bloemkool mee te nemen voor de volgende lodge. Altijd weer een spektakel!
Onze slaapplek in Kisoro, gelegen aan de voet van de vulkanen en dichtbij Nationale Parken, is het beroemde Travellers Rest. Dit historische hotel bestaat 60 jaar en vele onderzoekers hebben hier hun onderdak gevonden zoals Dian Fossey (van de film Gorilla’s in the Mist). Zij noemde het haar tweede thuis.
Het is echt een gezellig hotel, wel wat verouderd maar met veel sfeer en overal kunst uit Congo. We krijgen een kamer met een extra kamer met zitje en open haard. Hier is er maar één van en die is natuurlijk voor de happy couple :-))
We ontmoeten weer het Noorse stel die net terug zijn gekomen van de Gorilla tracking. Super benieuwd zijn wij natuurlijk en onder het genot van een biertje verteld hij dat ze na een kwartier al bij de gorilla’s waren aangekomen omdat ze waren ingedeeld in een ouderengroep (hij is een jaar of 60 denk ik en je moet je paspoort afgeven). Zij vonden het wel jammer want ze hadden zin in een lange wandeling, het zijn echte outdoor mensen die uren per dag hiken en skieën in de bergen.
Nou na de lichte deceptie bij de chimps maakt het mij niks uit; als zie ik ze al na 5 minuten! Als het maar droog is en ik ze goed kan zien! Maar we zullen moeten wachten tot morgen.
We lopen nog de stad/dorp in en zien dat het feest is; er wordt gedanst op en voor het podium en iedereen kan en mag mee doen. Nou deze twee witte houten klazen blijven wel aan de kant staan kijken.
Er komt een jongen naar me toe die een praatje wil maken, hij komt uit Rwanda, woont bij zijn oma en studeert hier voor dierenarts en moet nog twee jaar. Hij wil ons de markt laten zien en wil ook nog met me op de foto om aan zijn oma te laten zien.
Ben moet er allemaal niets van hebben, “hij wil alleen maar geld”. Hij wil mijn mailadres maar Ben zegt “geef de jouwe maar”. Ik vind Ben paranoia; hij mij te goed van vertrouwen. We zullen het zien maar ik ben bang dat het het laatste is.
Bij het diner, o.a. bloemkoolsoep (die wij hadden meegenomen), legt Moses uit over morgen. 05.30 uur ontbijten en 06.00 weg. Ik probeer jullie in de middelste groep (er zijn in totaal 5 groepen van 8 mensen) te krijgen, dat is de beste. Mooie hike en duurt zo’n 5 tot 6 uur. Oké als jij dat zegt.
We sluiten af in de bar waar de grote stenen openhaard brandt met hout erin van wel een meter lang. Prima sfeertje.
Een goede pit gaan doen en dan morgen naar de gorilla’s!
We werden vanochtend wakker van de grumpy old men die bij onze tent waren. Aangezien het nog donker is kan je niet zien hoeveel het er zijn en nu naar buiten gaan lijkt ons geen goed plan.
Om 07.00 uur, een uurtje later, klinken de hippo geluiden verder weg en kunnen we naar de eet safaritent voor het ontbijt. Daar staan de jongens allemaal met bezems dicht bij het water want er is een moeder hippo met een kalf.
We zijn de laatste gasten dus dollen we nog wat met de jongens. Eén van de jongens is in opleiding en die hadden we de dagen ervoor een paar woorden Nederlands geleerd.
Er was een jong Nederlands stel (de eerste Nederlanders die we hier zien) en daar heeft hij het bij uitgeprobeerd. Geweldig effect vertelde hij, “eet smakelijk” “ goedemorgen”.
We gaven ze allemaal een hand en bedankten ze voor de gastvrijheid en gingen en route naar het Kisorodistrict.
Via een slingerende weg door de imposante heuvels zie je prachtige vergezichten van Oost-Afrikaanse dorpjes. Lachende en spelende kinderen die zich bezig kunnen houden met een fietsband en een stok. Of touwtje springen gemaakt van papyrus. Je kijkt je ogen uit bij de dorpjes.
Eigenlijk zouden alle Nederlandse kinderen, en wellicht ook de volwassenen, een week verplicht naar Uganda moeten en “mee draaien” met een gewoon gezin.
Ook is de sportschool niet meer nodig. Geen zwabberarmen of putten in de billen voor de vrouwen door het zware werk op het land en het dragen van 20 liter met water gevulde jerrycans en op je hoofd brandhout van 2 meter lang wat je met je één arm vast houdt. Of voor de mannen 90 kilo bananen op je fiets leggen en die de heuvels op duwen om vervolgens te proberen als je de heuvel afgaat niet je fiets mét bananen in één keer kwijt te raken. Zelfs kinderen van ca. 4 jaar oud lopen met een watermeloen op hun hoofd op blote voeten! We zouden het nog geen dag volhouden. Echt respect voor deze mensen.
We rijden verder door een schitterende groene omgeving naar het in het uiterste zuidwesten van Uganda gelegen Kisoro. We passeren een bergpas waar je uitzicht hebt op de vulkanen van het Virungagebergte, gelegen in zowel Rwanda, DR Congo als Uganda. Onderweg stoppen we weer bij kraampjes om watermeloenen en bloemkool mee te nemen voor de volgende lodge. Altijd weer een spektakel!
Onze slaapplek in Kisoro, gelegen aan de voet van de vulkanen en dichtbij Nationale Parken, is het beroemde Travellers Rest. Dit historische hotel bestaat 60 jaar en vele onderzoekers hebben hier hun onderdak gevonden zoals Dian Fossey (van de film Gorilla’s in the Mist). Zij noemde het haar tweede thuis.
Het is echt een gezellig hotel, wel wat verouderd maar met veel sfeer en overal kunst uit Congo. We krijgen een kamer met een extra kamer met zitje en open haard. Hier is er maar één van en die is natuurlijk voor de happy couple :-))
We ontmoeten weer het Noorse stel die net terug zijn gekomen van de Gorilla tracking. Super benieuwd zijn wij natuurlijk en onder het genot van een biertje verteld hij dat ze na een kwartier al bij de gorilla’s waren aangekomen omdat ze waren ingedeeld in een ouderengroep (hij is een jaar of 60 denk ik en je moet je paspoort afgeven). Zij vonden het wel jammer want ze hadden zin in een lange wandeling, het zijn echte outdoor mensen die uren per dag hiken en skieën in de bergen.
Nou na de lichte deceptie bij de chimps maakt het mij niks uit; als zie ik ze al na 5 minuten! Als het maar droog is en ik ze goed kan zien! Maar we zullen moeten wachten tot morgen.
We lopen nog de stad/dorp in en zien dat het feest is; er wordt gedanst op en voor het podium en iedereen kan en mag mee doen. Nou deze twee witte houten klazen blijven wel aan de kant staan kijken.
Er komt een jongen naar me toe die een praatje wil maken, hij komt uit Rwanda, woont bij zijn oma en studeert hier voor dierenarts en moet nog twee jaar. Hij wil ons de markt laten zien en wil ook nog met me op de foto om aan zijn oma te laten zien.
Ben moet er allemaal niets van hebben, “hij wil alleen maar geld”. Hij wil mijn mailadres maar Ben zegt “geef de jouwe maar”. Ik vind Ben paranoia; hij mij te goed van vertrouwen. We zullen het zien maar ik ben bang dat het het laatste is.
Bij het diner, o.a. bloemkoolsoep (die wij hadden meegenomen), legt Moses uit over morgen. 05.30 uur ontbijten en 06.00 weg. Ik probeer jullie in de middelste groep (er zijn in totaal 5 groepen van 8 mensen) te krijgen, dat is de beste. Mooie hike en duurt zo’n 5 tot 6 uur. Oké als jij dat zegt.
We sluiten af in de bar waar de grote stenen openhaard brandt met hout erin van wel een meter lang. Prima sfeertje.
Een goede pit gaan doen en dan morgen naar de gorilla’s!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
