13 december Queen Elizabeth National Park
Blijf op de hoogte en volg Maaike
13 December 2018 | Oeganda, Kasese
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
13 december 2018 Queen Elizabeth National Park
Er was vannacht een leeuw bij de lodge. Moses slaapt aan de andere kant in een “echte” tent en die had het duidelijk gehoord. Hij vertelde dat hij ook een keer daar sliep en toen hij wakker werd en zijn tent open maakte er een nijlpaard voor zijn tent lag. Maar echt zo dicht er tegen aan dat hij er niet uit kon. Ik denk dat hij zelf net in de tent past en we konden ons daar wel een voorstelling van maken :-)). Hij heeft vanuit zijn tent gebeld naar zijn klanten en die hebben er een filmpje van gemaakt. Hij heeft een uur moeten wachten tot het nijlpaard uit zich zelf opstond en vertrok.
We beginnen vandaag met een vroege ochtend gamedrive. Dit National Park staat bekend om zijn cactussen. Immens groot zijn deze bomen en leeuwen liggen hier graag in te rusten.
We zien weer van alles, zelfs weer leeuwinnen maar wel op verdere afstand. Af en toe staat er eentje op rekt zich uit en gaat weer liggen. Het is net of je naar de kat van de buren kijkt maar dan een stuk groter.
Verder zien we een kratermeer waar zout wordt gewonnen en buffels staan om het zout op te likken. Achterin bevinden zich hele groepen flamingo’s.
We komen voorbij een marktje waar de lokale mensen hun toeristische waar staan te verkopen. We zijn er niet zo van maar het hoort erbij en we bekijken hun kraampjes met jurken, shawls, manden, giraffes’s, maskers e.d.
Een heel lief meisje legt ons van alles uit en laat zien hoe ze manden maakt. Wat een monnikkenwerk! Ook placemats die gemaakt zijn van papyrus en we besluiten deze voor een belachelijke prijs aan te schaffen; het is voor een goed doel.
Om 11.00 uur brengt Moses ons naar de boot, waar ook het Noorse koppel is die we elke dag tegenkomen, en maken een tocht op de Kazinga Channel. Deze stond gepland om 13.00 uur maar onze “oet moon” Paulusma had gezien dat het vanmiddag ging regenen. We mogen hopen dat hij het een keer goed voorspeld!
Het was weer een prachtig plaatje aan dieren en nu alles bij elkaar. In het water de nijlpaarden, daarachter een hele familie olifanten die kwamen drinken de vele buffels met daarvoor de krokodillen. En natuurlijk de vele watervogels, zelfs pelikanen.
Na deze tocht gaan we lunchen; we konden kiezen in de chique lodge waar we net waren om in te schrijven voor de boottocht of in een restaurant iets verderop. Wij zeiden “kies jij maar”. We rijden door en komen aan in een aggenebbisch restaurant, echt bere ongezellig. Nou dan zal het eten wel goed zijn, dus niet. Ik weet niet waarom “onze hippo” deze tent had uitgezocht maar hij zal wel regelingen hebben met de eigenaar. Even later stappen ook het Noorse stel en hun gids binnen. Hij werkt bij dezelfde organisatie als Moses. Er zullen wel afspraken zijn of ze vinden het echt lekkerder hier want Moses schuift echt alles naar binnen er blijft niets over. Af en toe eet hij ‘s avond met ons mee, en het is altijd een 4 gangen diner, wat echt veeeeel te veel is maar dan schuif ik m’n bord naar links en dan verdwijnt het vanzelf weer.
Maar onze Ugandese kliko had wel gelijk, het begon te regenen.
We keren weer terug naar de lodge en onderweg zitten er complete families (groene) bavianen op de weg. Omdat het zo nat was zitten ze liever op de weg, daar is het droger en warmer. Sommige zitten op de vangrail alsof ze zitten te liften.
Aangekomen bij de lodge komen de jonge gasten die daar werken gelijk naar de auto toe en verwelkomen je alsof je een jaar bent weggeweest. Dit doen ze op elk moment van de dag. “Welcome back, welcome at your breakfast, lunch, diner etc. how was your day?” Het zijn zulke aardige jongens, tussen de 17 en 25 jaar oud en zo beleefd
en sommige vol met humor. Dat vinden we bij ieder slaapgelegenheid. Zulke aardige, lieve en gastvrije mensen niets is te veel. Dat is al de helft van een goede gezellige vakantie.
Er is geen electriciteit bij de accommodatie en dat kan wel tot morgenochtend duren. Gezellig candle light diner in de eetsafaritent en tandenpoetsen met een zaklamp. Het hoort erbij. Het enige nadeel is dat je niets kunt opladen. Maar niet zeuren de meeste mensen hier hebben nooit electra of water!
Het eten is echt lekker. We hebben nog geen enkele keer in de accommodaties eten gehad dat niet goed was. Hadden we eigenlijk niet verwacht.
We worden weer veilig “thuis” gebracht door één van de jongens en gaan weer voor een goede pit na deze weer geslaagde dag. We hebben ook het gevoel dat we hier al weken zijn!
Morgen laatste dag in Queen Elizabeth National Park.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
