09 december Murchison Falls

09 december Murchison Falls NP

Vanochtend om 04.30 uur opgestaan want we gaan weer vroeg op pad voor de boottocht en Moses wil eerder weg zijn dan de andere gidsen. Mocht je leeuwen of ander wildlife zien zie je meer dan wanneer er meerdere auto’s staan. Hij wil trouwens overal altijd de eerste zijn en met z’n auto vooraan staan.
We waren nog maar net in het park zien we een mangoest en een gevlekte hyena, prachtig die hadden we nog nooit zo gezien. De groep leeuwen is nog steeds niet gelukt.

We komen aan bij de boot opstapplaats waar we gisteren ook zijn opgestapt maar vandaag gaan we de andere kant op naar de Nijldelta. Het miezert een beetje maar volgens Moses stopt het zo met regenen. Temperatuur is goed zo’n graad of 22. We hebben alle twee een shirt aan met korte mouw en Ben een korte broek; het was gisteren best warm op de boot.
Komt er zo’n klein bootje aanvaren voor 6 personen met twee personen erin plus gids. We dachten dat we met dezelfde soort boot gingen maar prima, weer wat anders. Ben wilde natuurlijk voorin zitten want het wordt dadelijk toch lekker weer en dan zie je het meest. Ja maar je vangt ook de meeste wind en regen! Nog twee mensen ophalen, “echt niet achterin gaan zitten?” Nee komt goed.

We komen na 10 minuten bij een “eilandje” van waterplanten en daar bevindt zich de 150 cm grote schoenbekooievaar. Deze is bijna mooi van lelijkheid. Ben heeft zich net geinstalleerd om het iets warmer te krijgen dus zegt dat hij later wel een foto neemt, we komen er nog zat tegen. Maar als ik zie hoe de gids uit z’n plaat gaat bij het zien van dit dier en iemand foto’s van hem met deze ooievaar moet nemen lijkt het me toch echt de moeite. De gids had er in zijn hele leven maar 7 gezien. Later lees ik ook de populatie van deze vogels in heel Uganda maar 100 tot 150 is. Een gelukstreffer noemen ze dat, net zo als b.v. het luipaard.
Verder zien we echt de prachtigste gekleurde vogels als de imposante zadelbek- ooievaar, diverse ijsvogels, verschillende soorten reigers, de afrikaanse zeearend en havikken.
Schitterend allemaal maar het gemiezer houdt op en het begint aardig door te regenen. Ben had nog een windjack in de rugzak die heb ik omgedaan met daarover heen een reddingsvest die ik eerst niet aanwilde maar nu toch wel lekker was tegen de kou. Ben gebruikte de waterdichte zak van de rugzak om zijn benen wat droog te houden. Deze boottocht zou 4 tot 5 uur duren. Oké dan ......

Als het weer wat miezert is het goed te doen en soms stopt het even met regenen en na 2 uur komen we uit in een moerasachtig gebied, de Nijldelta. Hier mondt de Nijl uit in Lake Albert. Vanaf dit punt mag er ook weer gevist worden en kom je de vissers in hun kleine bootjes tegen. Daarvoor is alles beschermd gebied en mag er niet gevist worden en kom je ook maar weinig toeristen tegen. We zijn sowieso nog geen Nederlanders tegen gekomen. Ik denk dat we hele tocht 3 kleine toeristenbootjes gezien hebben.
Verder kom je natuurlijk heeeeel veeeeel nijlpaarden tegen die ons ieder keer proberen te intimideren. Als we komen aanvaren duiken ze onder water richting ons bootje waarna de gids gelijk gas geeft. We begrepen ook van Moses dat de nijlpaarden de bootjes van de vissers omgooien. Een risicovol beroep dus want het omgooien gaat nog maar dan komen er gelijk meterslange Nijlkrokodillen naar toe gezwommen.
Ook de bavianen in de bomen worden niet vrolijk van de regen en zitten, net als wij, in elkaar gedoken.

Als we terug varen, wat ons niet snel genoeg kan gaan, wordt het af en toe droog en als de zon probeert door te breken is het echt lekker. Maar dan miezert het weer en zijn we blij dat we na vier uur het vertrekpunt weer bereiken. Moses vertelde gelijk dat hij zo bezorgd was over ons en of het daar ook had geregend? Ik zei hem dat hij z’n baan als gids maar moest houden en niet moet gaan voor een carrière als weervoorspeller. Hij moest lachen.

Op de terugweg door het park probeert Moses weer om de leeuwen te ontdekken, maar helaas. Wel zien we weer nieuwe dieren zoals o.a. het nationale symbool de kraanvogel die ook vermeld staat op de vlag van Uganda. En dan ineens voor de wagen op de weg de Rock Phyton wat een inmens grote slang is dat! Volgens Moses had hij net gegeten want hij was ook erg dik.

We brengen ook nog een bezoek aan het dorpje Pakwach. Een dorpje dat ecologisch
neutraal is. Alles wordt door hen zelf verbouwd en hergebruikt. Moses koopt bij een meisje sesamkoekjes voor ons (en hemzelf) die vrij zoet smaken. Er zijn veel vluchtelingen uit DR Congo in dit dorp.(doe maar niet hoesten dan)
Verder zien we aluminium platen. Met doorboven een bepaald licht. Moses legt uit dat ze op deze manier de grashoppers (hele grote sprinkhanen) vangen. Ik denk elektrocuteren dan halen ze de vleugels eraf en bakken ze. Een delicatesse. Hij zal ze ons later laten proeven. Ik kan niet wachten!!!

Al met al was het weer een prachtige dag. We gaan douchen, borrelen, eten en op tijd naar bed want morgen vertrekken we om 06.00 uur naar Kibale National Park.