Zaterdag 17 september Medellín

Zaterdag 17 septemberMedellín

Na het ontbijt gaan we Medellín in. Redelijk voorbereid lopen we naar het metrostation.

Kopen een ticket en gaan de redelijk drukke metro in. Gaan eruit bij het station Acevedo waar je weer ticket koopt voor de kabelbaan.

Het is een prachtig zicht als je ziet hoe uitgestrekt deze stad is. Natuurlijk is het beeld een stuk minder als je de vele sloppenwijken eronder ziet.

Ik had gelezen dat deze sloppenwijken enkele jaren geleden nog in handen waren van gangs. Deze sloppenwijken zijn allemaal tegen de berg opgebouwd en de bewoners werden destijds gedwongen om de gangs te betalen wanneer ze de wijk wilde verlaten. In 2004 zocht de burgemeester van Medellín een oplossing hiervoor en besloot hij meerdere kabelbanen over de sloppenwijken te laten bouwen. Op deze manier kan iedereen uit deze arme wijken makkelijk de stad bereiken zonder de gangs smeergeld te betalen. Ondertussen is dit tevens uitgegroeid tot een toeristische attractie want je hebt vanuit het karretje een bijzonder uitzicht over de stad.

Je kan op diverse punten uitstappen maar het is niet veilig om in één van de sloppenwijken uit te stappen. We gaan door tot Santo Domingo waar we weer overstappen op een ander kabelbaan die je naar Parque Arvi brengt.

We lopen er wat, kijken rond in de eettentjes drinken wat en gaan weer terug omdat we nog meer willen zien van Medellín.

Er gaan veel locals in het weekend naar dit park voor de zuurstof, picknicken, je kan er ook varen, ziplinen en zelfs camperen.

Na de mooie tocht weer naar beneden en terug met de metro besluiten we naar het Pablo Escobar museum te gaan. Het ligt redelijk dicht bij ons hotel dus we lopen terug. Hetis ondertussen aardig warm geworden en we lopen weer een flink stuk omhoog. Hopen dat het museum het weer waard is.

Dat was het zeker je krijgt een rondleiding en je begint in de kamer waar het geld werd geteld en in schoenendozen werd gedaan. Iedere schoenendoos was 1 miljoen dollar. Hij maakte 60 miljoen dollar per dag. Deze kamer is helemaal beveiligd met een dikke kluisdeur naar buiten. Je ziet foto’s van toen hij een kind was en tot zijn overlijden op 44 jarige leeftijd.

Het vrouwtje dat de rondleiding geeft doet het echt heel leuk. Vertelt over zijn familie, aan de hand van foto’s, zijn neef (haar baas) heeft dit museum 4 jaar geleden opgezet. Ze toont de beveilige en beschoten auto waar hij in zat. Je kan de kogels er nog in zien zitten.

Het vliegtuigje dat is neergestort maar waar iedereen levend uitkwam, zijn passie voor James Bond, voetbal, autoracen, zijn haciënda Nápoles waar hij op de toegangspoort van zijn landgoed had een vliegtuig laten monteren. Dit was het vliegtuig, waarmee hij zijn eerste kilo's cocaïne naar de Verenigde Staten smokkelde.

Natuurlijk is het wat geromantiseerd want hij heeft wel 8000 moorden op zijn geweten. Maar hij liet ook 600 huizen bouwen voor de mensen in de sloppenwijken.

Zijn grootste fout was dat hij de politiek in wilde. Dat is zijn ondergang geworden.

Het was een hele leuke toer en we zouden nog wel meer van Medellín willen zien, het oude centrum bijvoorbeeld, maar er is niet genoeg tijd meer.

We gaan heerlijk uit eten bij Terrazzo, de place tot be, een Italiaan in een heel leuk restaurant met leuke muziek gezellige obers en heerlijk eten en overheerlijke wijn.

Morgen vliegen we naar Santa Marta.