30 oktober San Carlos de Bariloche

30 oktober San Carlos de Bariloche

Na een gezellig ontbijtje met de "vissers" verlaten we Piedra del Aquila op weg naar San Carlos de Bariloche. Het zonnetje komt al door en hoewel het 7 graden is voelt het lekker aan.

Als we onderweg stoppen voor een koffie break komen de "vissers" toeterend en zwaaiend voorbij. De temperatuur loopt op naar 27 graden. Niks te klagen dus.
Dan komen we onze eerste guanaco's tegen, wilde lama's.

Als we aankomen aan het begin van de Andesstad is het werkelijk adembenemend. Grote meren met daarachter de bergen met de met sneeuw bedekte toppen.

Bij deze wintersportplaats bevinden zich twee National Parken Nahuel Huapi (oudste van Argentinie) en Lanin. Hier gaan meer dan vijfitg meren en langunes schuil die zijn verbonden door waterlopen met een lengte van duizenden kilometers.
Deze moderne stad voorzien van 32 skiliften wordt ook wel het grootste skicircus van Zuid-Amerika genoemd.
Eerst maar eens lekker lunchen aan het meer waar je prachtig uitzicht het op de bergen. Het was gezellig en heerlijk. Nu op zoek naar een slaapplek.
De eerste camping is gesloten! Op zoek naar de andere die ook wifi zou hebben. Er zijn activiteiten in de stad dus moeten we 10 km omrijden over een onverharde zeer stoffige weg. Eindelijk aangekomen bij camping en hostel Los Coihues blijkt dat de deur van de camper openstaat. Dit was al eerder gebeurd maar toen dacht ik dat ik de deur niet goed op slot had gedaan. Nu was het Ben geweest die de deur op slot had gedaan. Blijkbaar "trilt" de deur van het slot open als je lang op onverharde wegen rijdt. Op zich niet zo'n probleem maar wel als je net 10 km op een zeeeeer stoffige weg hebt gereden! Alles zat onder het stof! Je kon je naam schrijven in het fornuis, eettafel, kussens ed. Alles moest uit de camper (ook etenswaren) om afgedaan te worden. Dit is niet echt onze lucky camper.
De camping is een soort hippie camping. Het lijkt erg druk maar dit blijkt een kinderfeestje te zijn want om 18.00 uur vertrekt iedereen weer. Er is nog wel een klas kinderen die in de hostel verblijven en de leiders in twee cabana's (hele kleine blokhutten). Een van de meisjes komt ons taart brengen die ze 's morgens hebben gebakken. Heel lief. Een van de leraren blijkt ook Maxima en haar broer les te hebben gegeven (voor zover we begrijpen).

Morgen blijven we nog een dag in San Carlos de Bariloche om de omgeving wat beter te gaan verkennen.